Eerste dagen Tororo en stage
Blijf op de hoogte en volg Kim
28 Oktober 2014 | Oeganda, Tororo
Pas een paar daagjes verder, maar wel alweer veel gezien en meegemaakt! We zijn nu een aantal daagjes in Tororo en dat is toch wel even anders dan Kampala. Het is een klein ‘stadje’ waarbij de mensen toch nog wel even verbaasd opkijken van ons. Toen we zondag over straat liepen, begonnen kindjes als (met een heel lief stemmetje) Mzungu te roepen en begonnen ze ons te volgen. Dit voelt soms toch nog wel vreemd. Toen we zondagmiddag even rustig buiten bij het hotel zaten, raakten we aan de praat met wat jongens. Nadat we samen met hun een paar kaartspelletjes hadden gespeeld, vroegen ze ons of we mee wilden naar de verjaardag waarvoor zij uitgenodigd waren die dag, Het feest zou in een soort schuur achter ons hotel plaatsvinden. Met een beetje aarzeling vanuit onze kant, hebben de jongens ons overgehaald mee te komen. Het voelde voor ons heel erg vreemd om zomaar mee te gaan naar een verjaardag waarvan je degene niet kent. Ze legden uit, dat het voor hun juist een eer was dat er Mzungu’s naar een verjaardag kwamen. Dus op die manier zaten we daar op een stoeltje, midden tussen de mooie versieringen. Het was heel bijzonder om mee te maken! Mensen gaven speeches er was veel muziek en natuurlijk werd er gedanst. Wat nog het meest grappige van de avond was, was dat het meisje (dat 18 geworden was) als grootste cadeau een ( op dat moment nog levende) kip kreeg van haar moeder! En iedereen om ons heen was jaloers op het meisje! Haha ik kon alleen maar lachen. Nadat iedereen een stuk taart had gekregen en gegeten had, was het tijd om te gaan dansen. Maar voordat dat gebeurde wilde iedereen ineens perse met ons op de foto. Echt iédereen! Wij kwamen niet meer weg bij die camera’s. Ik voelde me net een attractie. Maar goed, nadat iedereen met ons op de foto was geweest kon er gedanst worden. De muziek was voornamelijk R&B zoals wij die ook kennen, alleen het dansen gebeurde op een hele andere manier. Nadat ik me na 1 nummer al niet meer op mijn gemak voelde omdat iedereen wel erg handtastelijk werd, zijn we maar gegaan. We moesten dan ook vroeg op om met stage te beginnen de volgende dag.
Maandag gingen we voor de eerste keer naar St. John’s health center. Het health center bestaat uit 2 consultatie kamertjes, een ‘labaratorium’, en een kamer met twee bedden. (erg klein dus). Nadat we maandag eigenlijk alleen maar kennis hadden gemaakt met de health workers van het health center, waren we vandaag (dinsdag) dan eindelijk echt begonnen. We waren al vroeg vertrokken omdat we met een Matatu zouden reizen, maar goed ook want deze rijdt natuurlijk pas aan wanneer deze vol zit. We waren heel enthousiast om te gaan beginnen, vooral omdat we vandaag op outreach gingen. Maarrrrr, omdat alles natuurlijk niet zo goed geregeld is en omdat niemand zich druk maakt om te tijd hebben we uiteindelijk 2 of 3 uur moeten wachten voordat we eindelijk konden vertrekken en is er verder niets te doen. Nina en ik gingen mee op de outreach en Esmay bleef achter bij het health center. Met z’n vieren op 2 boda boda’s en + nog alle vaccinaties en andere spullen gingen we op pad. We zijn naar een school gegaan waarbij we alle kinderen een anti-worm pil moesten geven en een aantal kinderen moesten vaccineren tegen tetanus. Dit was wel heel erg leuk en bijzonder. Je kon merken dat de kinderen niet zo goed wisten hoe ze met ons moesten omgaan. Zelfs als we bij de jongste in de buurt kwamen, zetten ze allemaal snel een paar stappen naar achteren. Esther van het health centre riep op een gegeven moment wie ons wilden ontmoeten en hallo wilden zeggen. Waarop ze riepen dat ze dat alleen wilden als ze handschoenen aan mochten… Haha dus ze zijn ook een beetje vies van ons ofzo..
Toen we eenmaal terugkeerden bij het health center was het nog steeds helemaal stil. Esmay vertelde dat er wel een aantal patiënten waren geweest. Een kindje met malaria, een baby’tje die gedehydreerd was en een vrouw die nieuwe medicijnen kwam ophalen. Het was rond half 2 toen we daar waren terug gekomen en we hebben tot 5 uur geen patiënt meer gezien. En hebben dus ook helemaal niets te doen gehad! Toen ging de tijd wel heel erg langzaam voorbij. Ze zeggen dat wanneer de mensen in de villages horen dat er Mzungu’s bij het health center werken, er meer mensen naar toe zullen komen. Haha laten we dat dan maar hopen, want dit is toch nog net iets te rustig voor mij. Vooral als je met 8 mensen aan het werk’ bent…
Esther van het health center had ons morgen wel beloofd dat we mee mochten naar een ander health center, waar ze mee samen werken, om First aid ( EHBO) te verlenen. En donderdag komen allemaal moeders om hun baby’tje te laten vaccineren. Dit klinkt dus toch nog veelbelovend! Ik heb er zin in. Ik laat jullie snel meer weten!
Maandag gingen we voor de eerste keer naar St. John’s health center. Het health center bestaat uit 2 consultatie kamertjes, een ‘labaratorium’, en een kamer met twee bedden. (erg klein dus). Nadat we maandag eigenlijk alleen maar kennis hadden gemaakt met de health workers van het health center, waren we vandaag (dinsdag) dan eindelijk echt begonnen. We waren al vroeg vertrokken omdat we met een Matatu zouden reizen, maar goed ook want deze rijdt natuurlijk pas aan wanneer deze vol zit. We waren heel enthousiast om te gaan beginnen, vooral omdat we vandaag op outreach gingen. Maarrrrr, omdat alles natuurlijk niet zo goed geregeld is en omdat niemand zich druk maakt om te tijd hebben we uiteindelijk 2 of 3 uur moeten wachten voordat we eindelijk konden vertrekken en is er verder niets te doen. Nina en ik gingen mee op de outreach en Esmay bleef achter bij het health center. Met z’n vieren op 2 boda boda’s en + nog alle vaccinaties en andere spullen gingen we op pad. We zijn naar een school gegaan waarbij we alle kinderen een anti-worm pil moesten geven en een aantal kinderen moesten vaccineren tegen tetanus. Dit was wel heel erg leuk en bijzonder. Je kon merken dat de kinderen niet zo goed wisten hoe ze met ons moesten omgaan. Zelfs als we bij de jongste in de buurt kwamen, zetten ze allemaal snel een paar stappen naar achteren. Esther van het health centre riep op een gegeven moment wie ons wilden ontmoeten en hallo wilden zeggen. Waarop ze riepen dat ze dat alleen wilden als ze handschoenen aan mochten… Haha dus ze zijn ook een beetje vies van ons ofzo..
Toen we eenmaal terugkeerden bij het health center was het nog steeds helemaal stil. Esmay vertelde dat er wel een aantal patiënten waren geweest. Een kindje met malaria, een baby’tje die gedehydreerd was en een vrouw die nieuwe medicijnen kwam ophalen. Het was rond half 2 toen we daar waren terug gekomen en we hebben tot 5 uur geen patiënt meer gezien. En hebben dus ook helemaal niets te doen gehad! Toen ging de tijd wel heel erg langzaam voorbij. Ze zeggen dat wanneer de mensen in de villages horen dat er Mzungu’s bij het health center werken, er meer mensen naar toe zullen komen. Haha laten we dat dan maar hopen, want dit is toch nog net iets te rustig voor mij. Vooral als je met 8 mensen aan het werk’ bent…
Esther van het health center had ons morgen wel beloofd dat we mee mochten naar een ander health center, waar ze mee samen werken, om First aid ( EHBO) te verlenen. En donderdag komen allemaal moeders om hun baby’tje te laten vaccineren. Dit klinkt dus toch nog veelbelovend! Ik heb er zin in. Ik laat jullie snel meer weten!
-
28 Oktober 2014 - 21:22
Mam:
zoooo kim wat interessant allemaal ,eindelijk wat te doen
weer eens wat anders dan alleen maar mensen wassen en verzorgen
kan me ook voorstellen dat je je een beetje ongemakkelijk voelt als iedereen aan je wil "voelen"
ik denk dat ze wel blij zijn met jullie omdat ze zo aanhankelijk zijn , daar wen je ook aan
vind je verhalen steeds leuker worden , omdat t zo anders is dan hier
komende dagen zul je weer heel wat leuks beleven
groetjes aan nina en esmay
kus mam xx -
29 Oktober 2014 - 10:28
Ingeborg:
Hahaha heerlijk verhaal Kim! Je schrijft leuk en alles is zoo super herkenbaar... en jaaa je geduld wordt onwijs getest! Maar het is het allemaal waard, zeker weten! Geniet ervan en nog heeel veel plezier met de meiden.
Liefs Ing -
29 Oktober 2014 - 11:40
Ine:
Hoi Kim,
Eindelijk aan het werk, wel rustig daar zo te horen. Wat grappig dat jullie mee naar de verjaardag mochten, dat is natuurlijk wel een bijzonder moment, lijkt me.
Groetjes, Ine. -
29 Oktober 2014 - 16:07
Opa En Oma:
Leuk zo'n verhaaltje van wildvreemde jongens die je mee naar een verjaardag nemen
Daar moet je toch voor oppassen,wanneer zulke jongens wat anders van zins zijn dan ben je nog niet jarig (grapje)
Kim voor ons is het heerlijk om je via deze site te kunnen volgen
Meisje hou je haaks
opa en oma -
29 Oktober 2014 - 21:31
Marian:
Heej Kim,
Alweer een verhaal, mam zei net dat er weer een op stond!
Beetje vreemd want ik heb het via Fb niet gezien.. Maar dat maakt niks uit -
30 Oktober 2014 - 07:36
Riny:
heerlijke verhalen weer -
01 November 2014 - 11:35
Oma:
Kim wat heb je al veel mee gemaakt in die korte tijd wat leuk die zwartjes je moet wel een beetje op letten dat je niet met iedereen mee gaat nog heel veel gr van oma mooie verslagen heb je nog een dikke kus xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
