Kampala!
Blijf op de hoogte en volg Kim
24 Oktober 2014 | Oeganda, Kampala
Nadat we ons woensdag een beetje verloren voelden hadden we gelukkig deze dag leuke dingen op het programma staan: Introduction meeting met Mariah en Marinka van Eye4Africa en dan de citytour door Kampala.
Terwijl we nog aan het wachten waren op ons ontbijt (wat hier in Oeganda heel erg lang kan duren, ook al heb je alleen koffie en geroosterd brood besteld) kwam Mariah al aan lopen. Het was leuk om met haar kennis te maken en ze was ook heel erg open. Mariah is trouwens een Oegandees vrouwtje die voor Eye4Africa werkt. We hebben wat dingen over de cultuur besproken en nog wat praktische zaken. Om12 uur zouden we opgehaald worden voor onze citytour maar helaas begon het daarvoor al super hard te regenen (ja regenseizoen hè). Ik kreeg het zelfs een beetje fris hier en moest een vestje aan doen. Het regende zo hard dat we ‘Deo’ (de jongen die ons de tour zou geven) moesten afbellen. Blijkbaar blijven Oegandezen altijd binnen als het regent en stoppen ze gewoon met werken… haha ja zo kan het ook. Maar voor ons als Nederlanders is dit natuurlijk wel een beetje raar, wantja ‘We are not made of sugar, right?’ . Toen we eenmaal besloten hadden dan maar een film te gaan kijken, klaarde het op en werd het ook meteen weer heel erg warm en benauwd. Heel erg blij hebben we Deo gebeld of hij toch nog de tour wilde doen. Gelukkig ging dit en was hij (verbazingwekkend) ook nog op de afgesproken tijd hier. (Dit is voor Oegandese mensen niet heel erg normaal).
Deo kwam ons ophalen in het hotel en we gingen, zoals de locals hier ook doen, met de matatu naar het centrum. Matatu’s zijn dus van die afgekeurde, ouderwetse volkswagen busjes waar ze 15 mensen in proppen. Hiervan rijden er echt duizenden door de stad! Een grote chaos. Naast deze matatu’s rijden er ook heel erg veel ‘boda boda’s’ rond, dit zijn motortaxi’s en deze scheuren echt overal doorheen. Als je hier over straat loopt, lijkt het er op dat er totaal geen verkeersregels gelden. Wat een chaos en getoeter! Naast al dat verkeer zijn er ook zooo ontzettend veel mensen. Overal lopen mensen, zitten mensen, liggen mensen. Wow ik heb in deze stad zoveel gezien dat ik niet eens weet wat ik allemaal moet vertellen!
Als je hier door de stad loopt voel je je wel heel erg blank. Want veel mensen kijken je aan en roepen ‘Mzungu!’ naar je. Mzungu betekent blanke. Ondanks dat dit gebeurde vond ik de mensen niet opdringerig, want als je zei dat je niets wilde kopen en nee zei, dan stopten ze ook met roepen. Dit vond ik wel fijn.
Overal waar we liepen was het druk! Er lopen zoveel mensen over straat, en overal zitten de mensen voor hun winkeltje of marktkraampje, of gewoon met het fruit op straat waar je net naast loopt met je modderschoenen. Op een gegeven moment gingen we naar een hele grote choatische markt. Dit was de grootste second hand markt van afrika (of van een gedeelte van Afrika, dat weet ik even niet meer). Maar die second hand producten wat ze verkopen, zijn dus gewoon de kleren en schoenen die wij, als westerse, heel braaf in zakken naar Afrika sturen. Ik had altijd gedacht dat deze kleding aan de bevolking gegeven werd, maar blijkbaar worden deze hier gewoon verkocht. Deo vertelde dat deze kleding wel veel goedkoper was dan de kleding die je in winkeltjes kunt kopen.
Toen we door deze markt liepen, viel me echt de armoede van deze mensen op. Het was niet alleen de armoede maar ook de viezigheid waarin ze zaten en leefden. Dit was wel even moeilijk om te zien, vooral als je daar ook de kleine kindjes tussen ziet zitten. Ook zagen we nog straatkinderen (vaak weeskinderen) naast de weg zitten. Dit was ook best heftig om te zien!
Naast de hele arme ouderwetse Afrikaanse markten had je ook ‘gewone’ winkels zoals wij die kennen. Bij iedere winkel of restaurantje waar je naar binnen liep, stond een bewaker die je ging fouilleren en scannen of je geen wapens bij je had. Dit was wel vreemd, maar het gaf ook wel een veilig gevoel.
Nadat we een paar uur rond gelopen hadden door het centrum, moesten we weer terug naar ons hotel. Natuurlijk met een Matatu. We gingen naar een taxipark. Dit is een grote parkeerplaats waar alle matatu’s verzamelen en waar je in kan stappen (zie ook de foto). De truc is op het busje te zoeken die de richting op gaat waar je heen moet (kun je op bordjes zien) en dan in het volste busje gaan zitten, want ze rijden pas weg als de matatu helemaal vol zit. Het is wel grappig om te zien hoe dit werkt. Want als er iemand achterin zit die uit moet stappen, moet iedereen uitstappen om die gene er uit te laten. Er zit een mannetje bij de schuifdeur die de mensen erin en eruit laat. Tussen het rijden door stapt deze vaak uit en schreeuwt over straat in welke richting de matatu rijdt, voor als mensen nog in willen stappen. En als dat zo is, dan stoppen ze ook gewoon midden op straat om de mensen er in te laten. Haha kun je de chaos op de weg voorstellen. Dit gebeurt ook met de Boda Boda’s (dit zijn die motertaxi’s). Een keer wilden we de weg oversteken en toen stopten er ineens 5 of 6 van deze boda boda’s in de hoop dat we met ze mee wilden.
Nou al een heel verhaal zo. En ik heb nog zoveel meer gezien dat ik nog niet eens meer weet wat ik moet vertellen, dus dan laat ik het maar even hierbij. Ik wilde trouwens nog meer foto’s maken van de markten etc. Maar op veel plekken voelde het niet veilig om mijn camera of telefoon te pakken of foto’s te maken. Vooral omdat je als Mzungu toch een beetje in de kijker staat.
Vandaag hebben we nog een rustig dagje en kopen we nog wat laatste dingetjes in de supermarkt en moeten we even navragen of dit internet überhaupt wel werkt in Tororo. Morgen worden we door iemand opgehaald in een auto die ons naar Tororo brengt. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit Bed&breakfast er uit ziet waar we ‘wonen’ tot 1 december. We zullen het allemaal wel zien. En dan horen jullie ook snel meer!
Terwijl we nog aan het wachten waren op ons ontbijt (wat hier in Oeganda heel erg lang kan duren, ook al heb je alleen koffie en geroosterd brood besteld) kwam Mariah al aan lopen. Het was leuk om met haar kennis te maken en ze was ook heel erg open. Mariah is trouwens een Oegandees vrouwtje die voor Eye4Africa werkt. We hebben wat dingen over de cultuur besproken en nog wat praktische zaken. Om12 uur zouden we opgehaald worden voor onze citytour maar helaas begon het daarvoor al super hard te regenen (ja regenseizoen hè). Ik kreeg het zelfs een beetje fris hier en moest een vestje aan doen. Het regende zo hard dat we ‘Deo’ (de jongen die ons de tour zou geven) moesten afbellen. Blijkbaar blijven Oegandezen altijd binnen als het regent en stoppen ze gewoon met werken… haha ja zo kan het ook. Maar voor ons als Nederlanders is dit natuurlijk wel een beetje raar, wantja ‘We are not made of sugar, right?’ . Toen we eenmaal besloten hadden dan maar een film te gaan kijken, klaarde het op en werd het ook meteen weer heel erg warm en benauwd. Heel erg blij hebben we Deo gebeld of hij toch nog de tour wilde doen. Gelukkig ging dit en was hij (verbazingwekkend) ook nog op de afgesproken tijd hier. (Dit is voor Oegandese mensen niet heel erg normaal).
Deo kwam ons ophalen in het hotel en we gingen, zoals de locals hier ook doen, met de matatu naar het centrum. Matatu’s zijn dus van die afgekeurde, ouderwetse volkswagen busjes waar ze 15 mensen in proppen. Hiervan rijden er echt duizenden door de stad! Een grote chaos. Naast deze matatu’s rijden er ook heel erg veel ‘boda boda’s’ rond, dit zijn motortaxi’s en deze scheuren echt overal doorheen. Als je hier over straat loopt, lijkt het er op dat er totaal geen verkeersregels gelden. Wat een chaos en getoeter! Naast al dat verkeer zijn er ook zooo ontzettend veel mensen. Overal lopen mensen, zitten mensen, liggen mensen. Wow ik heb in deze stad zoveel gezien dat ik niet eens weet wat ik allemaal moet vertellen!
Als je hier door de stad loopt voel je je wel heel erg blank. Want veel mensen kijken je aan en roepen ‘Mzungu!’ naar je. Mzungu betekent blanke. Ondanks dat dit gebeurde vond ik de mensen niet opdringerig, want als je zei dat je niets wilde kopen en nee zei, dan stopten ze ook met roepen. Dit vond ik wel fijn.
Overal waar we liepen was het druk! Er lopen zoveel mensen over straat, en overal zitten de mensen voor hun winkeltje of marktkraampje, of gewoon met het fruit op straat waar je net naast loopt met je modderschoenen. Op een gegeven moment gingen we naar een hele grote choatische markt. Dit was de grootste second hand markt van afrika (of van een gedeelte van Afrika, dat weet ik even niet meer). Maar die second hand producten wat ze verkopen, zijn dus gewoon de kleren en schoenen die wij, als westerse, heel braaf in zakken naar Afrika sturen. Ik had altijd gedacht dat deze kleding aan de bevolking gegeven werd, maar blijkbaar worden deze hier gewoon verkocht. Deo vertelde dat deze kleding wel veel goedkoper was dan de kleding die je in winkeltjes kunt kopen.
Toen we door deze markt liepen, viel me echt de armoede van deze mensen op. Het was niet alleen de armoede maar ook de viezigheid waarin ze zaten en leefden. Dit was wel even moeilijk om te zien, vooral als je daar ook de kleine kindjes tussen ziet zitten. Ook zagen we nog straatkinderen (vaak weeskinderen) naast de weg zitten. Dit was ook best heftig om te zien!
Naast de hele arme ouderwetse Afrikaanse markten had je ook ‘gewone’ winkels zoals wij die kennen. Bij iedere winkel of restaurantje waar je naar binnen liep, stond een bewaker die je ging fouilleren en scannen of je geen wapens bij je had. Dit was wel vreemd, maar het gaf ook wel een veilig gevoel.
Nadat we een paar uur rond gelopen hadden door het centrum, moesten we weer terug naar ons hotel. Natuurlijk met een Matatu. We gingen naar een taxipark. Dit is een grote parkeerplaats waar alle matatu’s verzamelen en waar je in kan stappen (zie ook de foto). De truc is op het busje te zoeken die de richting op gaat waar je heen moet (kun je op bordjes zien) en dan in het volste busje gaan zitten, want ze rijden pas weg als de matatu helemaal vol zit. Het is wel grappig om te zien hoe dit werkt. Want als er iemand achterin zit die uit moet stappen, moet iedereen uitstappen om die gene er uit te laten. Er zit een mannetje bij de schuifdeur die de mensen erin en eruit laat. Tussen het rijden door stapt deze vaak uit en schreeuwt over straat in welke richting de matatu rijdt, voor als mensen nog in willen stappen. En als dat zo is, dan stoppen ze ook gewoon midden op straat om de mensen er in te laten. Haha kun je de chaos op de weg voorstellen. Dit gebeurt ook met de Boda Boda’s (dit zijn die motertaxi’s). Een keer wilden we de weg oversteken en toen stopten er ineens 5 of 6 van deze boda boda’s in de hoop dat we met ze mee wilden.
Nou al een heel verhaal zo. En ik heb nog zoveel meer gezien dat ik nog niet eens meer weet wat ik moet vertellen, dus dan laat ik het maar even hierbij. Ik wilde trouwens nog meer foto’s maken van de markten etc. Maar op veel plekken voelde het niet veilig om mijn camera of telefoon te pakken of foto’s te maken. Vooral omdat je als Mzungu toch een beetje in de kijker staat.
Vandaag hebben we nog een rustig dagje en kopen we nog wat laatste dingetjes in de supermarkt en moeten we even navragen of dit internet überhaupt wel werkt in Tororo. Morgen worden we door iemand opgehaald in een auto die ons naar Tororo brengt. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit Bed&breakfast er uit ziet waar we ‘wonen’ tot 1 december. We zullen het allemaal wel zien. En dan horen jullie ook snel meer!
-
24 Oktober 2014 - 16:06
Truus:
omg kim, wat n enorme leuke nieuwe dingen maak je nou mee ,heel indrukwekkend , maak zo veel mogelijk herinneringen en aantekeningen ,t zijn 3 maanden maar toch zijn ze zo voorbij ,blijf genieten van de leuke dingen daar kus groeten mam -
24 Oktober 2014 - 16:29
Oma:
Ha kim nu kan ik me er iets van voor stellen waar je bent ik hoop dat het je bevald want het is toch wel een heel an der leef gebied dan dat je gewent bent heel veel succes oma xxxx -
24 Oktober 2014 - 16:34
Marian:
Leuk alweer zo snel een nieuw verhaal!
Eigenlijk beschrijf jij hoe ik t me had voor gesteld, over hoe het daar zou zijn!
Phufff...lijkt me idd ook heftig om de armoede van daar te zien!
Wat een ervaring zeg....spannend allemaal om wat er nog gaat komen en wat je nog gaat zien.
Ik heb oma net even op weg geholpen om je verslagjes te kunnen lezen...
Ze snapte na jou Imessage nog niet hoe ze het moest doen.
Hopelijk lukt het nu,anders zie ik facetime vanzelf weer komen.
Gr Marian
-
24 Oktober 2014 - 17:22
Pap:
Geweldig kim hoe jij de verhalen schrijft, zo komt het heel duidelijk over.
Je zult nog veel gaan meemaken, ook morgen als je naar tororo rijdt, dan kun je dit land ook eens goed bekijken. Nog veel plezier daar en maakt er een fijne tijd van, en probeer vooral te genieten.
gr pap -
25 Oktober 2014 - 13:16
Opa En Oma Van De Ruiver:
Good is 't om te laeze des doe veilig aangekomme bus,,Det is veur os ein groeete zorg minder
Natuurlik zals-se de ierste daag hiel vuul dinge belaeve wao des doe op-pe Ruiver nag noejts aan haajs gedach ,Beveurbeeld;;;Die matutu's ,en boda-boda's,den de ganse infrastructuur,en daobiej d'n ermood
Den zals-se toch waal 'ns aaf en toe dinke;;;waat hubbe veur 't op-pe Ruiver toch good
Det liek mich as maedje van diene laeftied ein geweldige ervaring
As opa en oma vinge veur 't sjoeen om de verhaole ,en de foto's te bekieke en te laeze
Daobiej is dit media toch 'n geweldige oetvinding
Veur zien bliej det veur via deze site met mekaar in contact kenne blieve,en wachte vol spanning op dien volgend verhaol,en auch de foto's,want die slaon veur allemaol op
Kim as-se lever hubs det ich in 't Nederlands sjrief mos-se 't mer efkes laote wete
Verder de groete van opa en oma;;;;;doej;;;;; -
26 Oktober 2014 - 12:12
Pea Hendriks:
Ha Kim,
Wat een ervaringen en belevenissen en voor later mooie herinneringen.
Geniet maar van deze fantastische tijd.
groetjes Pea Hendriks Bosdael.
-
27 Oktober 2014 - 12:42
Oma:
Ha kim hoe gaat het er mee ik hoop dat je al een beetje gewend bent want het is toch een hele uit daging als ik de foto,s bekijk is er toch nog veel armoe maar jij sleept je er wel door heen gr en een dikke kus xxx vele gr oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
