Stage avonturen
Blijf op de hoogte en volg Kim
19 November 2014 | Oeganda, Tororo
Deze week ook weer wat interessante dingen meegemaakt. Maandag liepen we weer een dag mee in het ziekenhuis, we waren toevallig even samen met z’n drieën op de female ward. Op een gegeven moment komt Nurse Nancy binnen en zegt ze dat een patiënt is overleden. De oorzaak was niet geheel duidelijk, maar er werd gedacht aan zelfmoord. De patiënt zou vergif hebben ingenomen omdat ze thuis mishandeld werd door haar man! Meteen stond de hele afdeling vol met mensen! Iedereen wilde de overleden vrouw zien! Mensen stonden allemaal om het bed heen en stonden buiten vanuit het raam mee te kijken. Dit was heel vreemd. Voor ons heel onrespectvol voor patiënt en familie. Er waren helaas ook geen gordijnen die we even dicht konden doen. Nadat Nurse Nancy wat mensen had weg gestuurd gingen haar helpen met het ‘verzorgen’ van de patiënt. Dit was ook erg vreemd, want we moesten haar voeten en handen aan elkaar binden en we moesten haar helemaal in een doek wikkelen. Net als een mummy. Dat was een hele gekke gewaarwording. En iedereen die nog steeds als een soort ramptoeristen er om heen ging staan! In plaats dat we daarna de patiënt meteen weg zouden brengen naar het ‘mortuarium’ ging Nurse Nancy eerst verder met poetsen, want de dag er op zou de inspectie komen… Uiteindelijk weten we niet wat er verder met de patiënt is gebeurd. Maar het was dus wel weer een stukje cultuurshock.
De dag er op zijn Nina en ik meegegaan op Outreach. Hierbij gingen we weer een klein dorpje in. Helaas konden we niet alle kindjes vaccineren want op een of andere manier hadden wij niet alle medicijnen bij ons. (waarom weten we niet, alles is altijd heel erg vaag hier). Maar goed, het was wel weer een leuke dag waarbij we veel mensen hebben gezien. Aan het einde van de middag wilden we terugkeren naar het health centre, maar omdat we in the middle of nowhere zaten kwamen er natuurlijk ook geen Boda’s (motortaxi’s) voorbij. Wij dan maar met al onze spullen aangelopen.. Ondanks dat we best ver hebben moeten lopen en het heel erg heet was, was het wel heel erg mooi. We liepen op een zandpaadje met aan de zijkanten velden waar groentes verbouwd werden, koeien en geiten, kleihutjes en aan het einde van het pad een mooie berg met een groot kruis er op. Ondanks dat dit een mooi gezicht was, waren we blij dat er uiteindelijk 2 Boda’s kwamen. Maar zo snel waren we nog niet bij het health center… Want eerst moesten we nog stoppen midden op de weg omdat er een hele horde koeien liep, die natuurlijk niet 1,2,3 aan de kant gaan voor ons, haha. En toen we eindelijk weer op de grote weg waren, was de benzine op! Het mannetje van de boda nog eens met de motor geschud en daardoor kwamen we (jawel) weer 50 meter verder! Haha. Gelukkig kon hij naast de weg kleine hoeveelheden benzine krijgen, die ze in kleine waterflesjes verkopen. Wat een oplossing! Toen zijn we uiteindelijk toch weer goed aangekomen bij het health center.
Ook is bekend dat we binnenkort ook een paar dagen gaan meelopen bij TASO (The Aids support organization). Hierbij gaan we uithelpen in the clinic en gaan we ook mee de dorpjes in om veilige besnijdenissen uit te voeren. Super gaaf om te zien, maar ook heel belangrijk. Want er worden hier nog vaak besnijdenissen uit gevoerd bij verschillende stammen op een traditionele manier. Wij hebben namelijk verhalen gehoord over hoe deze besnijdenis rituelen er uit zien. Ze zijn bij iedere stam toch weer net even anders, maar hier een voorbeeld (niet lezen voor degene met een zwakke maag):
De jongen die besneden wordt moet al een week van te voren traditionele dansen gaan doen, met traditionele kleding en schmink. Op de dag zelf komt iedereen van de stam (of dorp) bij elkaar en dan gaat het gebeuren. Het medicijnmannetje (of iemand anders..) gaat de besnijdenis uitvoeren. Iedereen staat er om heen te kijken. Hij pakt dan de huid van de penis vast en hakt het er in een keer af! Onder het snijden gooien ze zand en stof er over heen. De wond doen ze niet hechten, dus het duurt ongeveer 3 weken voordat het weer dicht zit. En dan heb ik het nog niet over de grote kan van het oplopen van een infectie. Daarbij mag de jongen helemaal niet huilen of bewegen, gebeurt dit wel dan slaan ze hem met stokken. Want dit is een teken van zwakte en dan weet meteen iedereen het van de stam. Dus dan wil ook geen een meisje van die stam, hem hebben als man.
Oh, en nog iets ‘interessants’: Wanneer ze bij het eraf snijden (of hakken) van de huid per ongeluk een ader raken, pakt het medicijn mannetje de ader en legt er een knoop in om het bloeden te stoppen!
Ik weet niet of dit allemaal echt zo gebeurt of dat het alleen maar sterke verhalen zijn .. (ik hoop het laatste). Maar wij gaan het dus allemaal meemaken, want 10 december gaan we naar een traditionele besnijdenis van de broer van een collega! OMG ik hou m’n hart vast.
Haha verder gaan we ook nog leuke dingen doen. Morgen komen weer al die schattige baby’tjes die we gaan vaccineren en ’s avonds gaan we samen met Nienke en Nadine pannenkoeken bakken. OOH heb nu al zin in die pannenkoeken! Nienke en Nadine zijn 2 Nederlandse meiden die ook in Tororo stage lopen. Zij wonen nu in het huisje waar wij vanaf 1 december in gaan wonen.
Vrijdag gaan we naar Jinja waar we onze coach gaan ontmoeten voor een begeleidingsgesprek. Zij moet daar ook een heerlijk restaurantje hebben, dus dat gaan we natuurlijk testen. We blijven dan ook een nachtje in Jinja want we gaan zaterdag naar een resort om even heerlijk te kunnen zwemmen! Leuk vooruitzicht dus !
De dag er op zijn Nina en ik meegegaan op Outreach. Hierbij gingen we weer een klein dorpje in. Helaas konden we niet alle kindjes vaccineren want op een of andere manier hadden wij niet alle medicijnen bij ons. (waarom weten we niet, alles is altijd heel erg vaag hier). Maar goed, het was wel weer een leuke dag waarbij we veel mensen hebben gezien. Aan het einde van de middag wilden we terugkeren naar het health centre, maar omdat we in the middle of nowhere zaten kwamen er natuurlijk ook geen Boda’s (motortaxi’s) voorbij. Wij dan maar met al onze spullen aangelopen.. Ondanks dat we best ver hebben moeten lopen en het heel erg heet was, was het wel heel erg mooi. We liepen op een zandpaadje met aan de zijkanten velden waar groentes verbouwd werden, koeien en geiten, kleihutjes en aan het einde van het pad een mooie berg met een groot kruis er op. Ondanks dat dit een mooi gezicht was, waren we blij dat er uiteindelijk 2 Boda’s kwamen. Maar zo snel waren we nog niet bij het health center… Want eerst moesten we nog stoppen midden op de weg omdat er een hele horde koeien liep, die natuurlijk niet 1,2,3 aan de kant gaan voor ons, haha. En toen we eindelijk weer op de grote weg waren, was de benzine op! Het mannetje van de boda nog eens met de motor geschud en daardoor kwamen we (jawel) weer 50 meter verder! Haha. Gelukkig kon hij naast de weg kleine hoeveelheden benzine krijgen, die ze in kleine waterflesjes verkopen. Wat een oplossing! Toen zijn we uiteindelijk toch weer goed aangekomen bij het health center.
Ook is bekend dat we binnenkort ook een paar dagen gaan meelopen bij TASO (The Aids support organization). Hierbij gaan we uithelpen in the clinic en gaan we ook mee de dorpjes in om veilige besnijdenissen uit te voeren. Super gaaf om te zien, maar ook heel belangrijk. Want er worden hier nog vaak besnijdenissen uit gevoerd bij verschillende stammen op een traditionele manier. Wij hebben namelijk verhalen gehoord over hoe deze besnijdenis rituelen er uit zien. Ze zijn bij iedere stam toch weer net even anders, maar hier een voorbeeld (niet lezen voor degene met een zwakke maag):
De jongen die besneden wordt moet al een week van te voren traditionele dansen gaan doen, met traditionele kleding en schmink. Op de dag zelf komt iedereen van de stam (of dorp) bij elkaar en dan gaat het gebeuren. Het medicijnmannetje (of iemand anders..) gaat de besnijdenis uitvoeren. Iedereen staat er om heen te kijken. Hij pakt dan de huid van de penis vast en hakt het er in een keer af! Onder het snijden gooien ze zand en stof er over heen. De wond doen ze niet hechten, dus het duurt ongeveer 3 weken voordat het weer dicht zit. En dan heb ik het nog niet over de grote kan van het oplopen van een infectie. Daarbij mag de jongen helemaal niet huilen of bewegen, gebeurt dit wel dan slaan ze hem met stokken. Want dit is een teken van zwakte en dan weet meteen iedereen het van de stam. Dus dan wil ook geen een meisje van die stam, hem hebben als man.
Oh, en nog iets ‘interessants’: Wanneer ze bij het eraf snijden (of hakken) van de huid per ongeluk een ader raken, pakt het medicijn mannetje de ader en legt er een knoop in om het bloeden te stoppen!
Ik weet niet of dit allemaal echt zo gebeurt of dat het alleen maar sterke verhalen zijn .. (ik hoop het laatste). Maar wij gaan het dus allemaal meemaken, want 10 december gaan we naar een traditionele besnijdenis van de broer van een collega! OMG ik hou m’n hart vast.
Haha verder gaan we ook nog leuke dingen doen. Morgen komen weer al die schattige baby’tjes die we gaan vaccineren en ’s avonds gaan we samen met Nienke en Nadine pannenkoeken bakken. OOH heb nu al zin in die pannenkoeken! Nienke en Nadine zijn 2 Nederlandse meiden die ook in Tororo stage lopen. Zij wonen nu in het huisje waar wij vanaf 1 december in gaan wonen.
Vrijdag gaan we naar Jinja waar we onze coach gaan ontmoeten voor een begeleidingsgesprek. Zij moet daar ook een heerlijk restaurantje hebben, dus dat gaan we natuurlijk testen. We blijven dan ook een nachtje in Jinja want we gaan zaterdag naar een resort om even heerlijk te kunnen zwemmen! Leuk vooruitzicht dus !
-
19 November 2014 - 18:17
Mam:
heej kim
3 maanden naar oeganda , wat n vreselijk vooruitzicht.. haha..
ik weet zeker dat wie dit ook allemaal leest , zeer zeker jaloers op je is
wat jij allemaal mee maakt en zeker nog gaat beleven , nie normaal
ik denk zelfs dat je 3 mnd nog te kort zijn voor wat je nog wilt doen
en zeer zeker weer n kei leuk en interressant verhaal
de overleden persoon , de besneidenis ..ieks..
en dat met t brommertje doet de deur dicht (50 mtr) hahaha
maar geniet van je pannekoeken en t zwemmen
tot snel kus mam xxx
-
19 November 2014 - 18:45
Marian:
Ooohh mijn god Kim!
Je maakt het ook wel allemaal mee hè...
Wel zielig voor die overleden vrouw...
Maar goed,dit is hun cultuur dus dat moet iedereen dan ook maar respecteren .
En dan ook nog een besnijdenis zien...iekksss -
19 November 2014 - 22:53
Oma:
kim al weer een belevenis je moet toch sterk zijn om dat mee te maken en dan nog die besnijdenis wat heb je een die korte tijd al veel ge zien wat heb jij een mooie stage om daar eens aan terug te denken tot het volgende verslag wej mooi om dat te kunnen lezengr oma xxxx -
20 November 2014 - 20:55
Cindy:
He Kim,
Ontzettend leuk dit allemaal om vanuit Reuver te kunnen volgen.
Daarom dacht ik, ook maar eens een berichtje van mij.
Ik ben wel benieuwd hoe ze daar verjaardagen
zullen vieren.... Of euhm....doen ze dat niet?
Ik wens jou iig nog heel veel plezier daar!
Grtjs uit het kouder wordende reuver.
cindy.... en co.
-
24 November 2014 - 22:18
Andre:
Hallo Kimmetje
Leuk om je verhalen te lezen. ik probeer me voor te stellen hoe daar eea verloopt maar je moet het toch allemaal in de praktijk ervaren. Heel veelzijdig wat je daar kunt leren en natuurlijk een wereldse ervaring. Geniet ervan we zijn trots op je
Ruud en Andre -
02 December 2014 - 11:28
Pea Hendriks:
Hallo Kim,
Ik heb je verhalen weer gelezen. Wat heb jij al veel meegemaakt de laatste tijd.
Dit is straks echt een herinnering voor het leven.
En natuurlijk nog heel veel succes met je stage.
Groetjes vanuit Reuver,
Pea Hendriks team 2 Domus.
-
16 December 2014 - 17:20
Opa En Oma Van De Ruiver:
Ha-Kim ,omdat er al een hele tijd geen bericht uit Uganda komt ,heb ik zelf maar eens de stoute schoen aangetrokken,om weer contact te maken
Ik hoop dat alles naar wens gaat in Uganda,en hoop binnenkort weer bericht van je te mogen ontvangen
Hier is alles naar wens,en we leven nu langzaam naar het kerstfeest toe,Naar dat het zich laat aanzien zal het wel geen witte worden
Meisje hou je haaks,en blijf braaf;;;;Tot gauw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
